Ανοίγοντας δρόμους μέσα από μια διαδικασία εσωτερικής διεύρυνσης και εκφραστικής οικονομίας, η ζωγράφος Γεύσω Παπαδάκη δίνει μια δική της τομογραφία της σύγχρονης ανθρώπινης συνθήκης. Εικαστικός που διαρκώς αναζητεί τη σύνδεση με το ψυχικό τοπίο, τη ροή του χρόνου, την ποίηση και έννοιες όπως η επικοινωνία, η μοναξιά, η αποξένωση και η ελπίδα συνένωσης, η Γεύσω Παπαδάκη έχει οργανώσει έναν «τόπο» με το δικό της ανεξίτηλο αποτύπωμα.

Η έκθεσή της με τίτλο «Θα σε βρω στα όνειρά σου» ολοκληρώνεται στις 11 Νοεμβρίου στην γκαλερί Genesis του Γιώργου Τζάνερη, σε επιμέλεια Ιριδος Κρητικού, αλλά έχει ήδη διαγράψει μια γόνιμη συνομιλία.

Παρακολουθώντας επί σειρά ετών την πορεία της Γεύσως Παπαδάκη, μια πορεία αρκετά μοναχική, όπως κάθε καλλιτέχνη, με στάδια και διακριτές ενότητες, συναντώ τη νέα δουλειά της με όλα εκείνα τα στοιχεία της εξελικτικής αφαίρεσης. Με ένα νήμα εσωτερικής αναμόχλευσης, η Γεύσω Παπαδάκη δίνει μια σειρά από έργα με υπαινικτική παραστατικότητα μέσα σε τοπία αφαίρεσης και
ονείρου. «Αντικατοπτρισμοί. Οι εικόνες του εαυτού μας, όπως τον βλέπουμε ή όπως μας βλέπουν οι άλλοι», όπως σημειώνει η ίδια καθώς μιλάει για τις διάφορες ψηφίδες του εαυτού, τους ανθρώπους που έρχονται και χάνονται, τα αποσιωπηθέντα μυστικά, τις προσπάθειες και τις ματαιώσεις, τη νοσταλγία και το παρόν. Σε αυτή την ενότητα των έργων, η Γεύσω Παπαδάκη έχει ανακεφαλαιώσει, συσπειρώσει και ενσωματώσει τις αναφορές της στη μνήμη και στην ποίηση, και με μεγαλύτερη ωριμότητα προτείνει αφαιρετικές συνθέσεις πάνω σε συναισθήματα και συνθήκες.

Αυτήν τη διόλου απλή αποστολή την υπηρετεί με μια εντυπωσιακά επεξεργασμένη χρωματική παλέτα, που εμπλουτίζει με θερμά πράσινα και πλούσια γκρίζα, με κάθετες κόκκινες γραμμές και «γεμάτα» κενά. «Τιθασεύοντας τον άχρονο χρόνο και επικαλούμενη τη δημιουργική σιωπή», όπως γράφει η Ιρις Κρητικού στο κείμενό της για την έκθεση, η Γεύσω Παπαδάκη είναι μια σκεπτόμενη και έντιμη καλλιτέχνις. Θυμάμαι τις προσωπικές εκδοχές στα αστικά τοπία της μνήμης σε παλαιότερα έργα της, στη σειρά με τα δέντρα με τον απόλυτο συμβολισμό τους, τη συνομιλία με τους μεγάλους ποιητές και τώρα με τον εσώτερο εαυτό με τρόπο που δείχνει τον
δρόμο της ωριμότητας.

Στο μεγάλων διαστάσεων έργο της «Η άδεια καρέκλα» έχει δώσει μια σπουδαία γραφή αφαίρεσης και στα «Βλέμματα που δεν συναντήθηκαν» επιτυγχάνει μια πολυπρόσωπη αλληγορία εμβαπτισμένη σε ένα θελκτικό πράσινο. Στο έργο «Πρέπει να σου μιλήσω», ιδιαίτερα δυνατό και ώριμο, δείχνει ένα σημείο εκκίνησης προς μια άλλη εκφραστική κατεύθυνση. Σημείωσα επίσης με ικανοποίηση ότι οι τίτλοι των έργων όπως και ο τίτλος της έκθεσης είναι στην ελληνική γλώσσα. Η Γεύσω Παπαδάκη μας χάρισε μια πολύ ενδιαφέρουσα έκθεση που με κάποιον τρόπο αφήνει ένα βιωματικό αποτύπωμα.