Θέλοντας η Γεύσω Παπαδάκη να αποδώσει ιδιοσυχνότητες ενός υποβλητικού κλίματος που να εξαντικειμενίζει, αφενός τις δυνατότητες στοχαστικής ανίχνευσης που αναθέτει στον θεατή αφ'ετέρου τις αναμοχλεύσεις της ψυχικής ενδοχώρας, εστιάζει την προσοχή της στα ίδια τα υλικά και στον τρόπο που εκφραστικά τα διαπραγματεύεται.